| Գլխավոր էջ » Հոդվածներ » Բալլադներ |
ԼՈԻՍԱՎՈՐՉԻ ԿԱՆԹԵՂԸ
Կախ է ընկած երկընքից, Լուսավորչի կանթեղն անմար Հայոց մըթնած երկընքից: Կախ է ընկած առանց պարան Արագածի կատարին, Ու սեղանից հըսկայական Լույս է տալիս աշխարհին: Լույս է տալիս երկա՛ր դարեր Ու վառվում են միշտ անշեջ Սուրբի մաքուր արցունքները Յուղի տեղակ նըրա մեջ: Ոչ մարդկային ձեռ կըհասնի Էն ահավոր բարձունքին. Եվ ոչ քամին կըհանգցընի՝ Վիշապ-քամին ահագին: Երբ պատում է մութ խավարը Չընաշխարհիկ մեր երկրին, Երբ տիրում է ահն ու վախը Թույլ կասկածոտ սըրտերին, Ով անմեղ է լիքը սիրով Ու հավատով անսասան, Ով նայում է վառ հույսերով Դեպի Հայոց ապագան, — Նա կըտեսնի էն մըշտավառ Ջահը կախված երկընքից, Ասես՝ աստծո աչքը պայծառ. Հըսկում է ցած երկրնքից: | |
| Դիտումներ: 598 | |
| Մեկնաբանություններն ընդամենը՝: 0 | |